Jak do tego doszło...?

No i stało się. Jak mawiają - nadeszła ta wiekopomna chwila. Wbrew pierwotnemu założeniu - bez przygotowania, bez wielkiej pompy i dopracowanych szczegółów. Przyszedł czas by powitać Was na moim pierwszym w życiu blog'u.
O czym będzie? Hmmm... nie należę do tych, którzy nadmiernie się ograniczają, tak więc należy przyjąć, że będzie przede wszystkim o moim koniku lalkowym, ale nie tylko. I dlatego nie miejcie mi za złe, gdy wśród moich wynurzeń pojawiać się będą wpisy cokolwiek od lalkowania oderwane.
Tak, tak, tak i już przydługo i wciąż nie na temat. Miało być przecież, jak w tytule, a tymczasem bla... bla... bla... Do sedna więc. W końcu.
Kilka miesięcy temu całkowitym zrządzeniem losu dane mi było poznać niezwykłą osobę. Właściwie to nie poznałybyśmy się, gdyby nie jej wrodzona życzliwość i skłonność do niesienia pomocy.
Wywiesiłam ogłoszenie o sprzedaży jakichś vintage'owych ciuszków dla Barbioszki i... gdyż ponieważ fachowcem w tej dziedzinie nie jestem, nie byłam w stanie opisać, od jakiej lali owe ciuszki pochodzą. Wydawało mi się, że gdzieś już mi wcześniej mignęły w necie, ale za cholerę nie mogłam sobie przypomnieć gdzie. Tak więc zawisło obwieszczenie o woli sprzedaży ciuszków vintage i kropa. Agnieszka z Rubinowego Domu napisała do mnie szybciej niż szybko ;-) Aż i tylko po to, by pomóc mi w identyfikacji. A potem.... potem to już historia... od słowa, do słowa - wyszło, że dzielimy niegroźnego hopla :D
Dość napisać, że mam już całkiem długą listę rzeczy, na które bym się zdecydowała/odważyła w lakowej materii, gdyby nie Agnieszkowy mentoring (asasasasasa, jakie to jest zabójcze słówko;-)) I odpalenie tego bloga, to także niewątpliwa jej zasługa - dziękuję :-)
W kolejnych postach na pewno opowiem, jak przeprowadzała mnie przez kolejne stopnie wtajemniczenia, a dziś - po prostu witam Wszystkich w Lalkosferze.
Jednej z najbardziej moich życiowych sfer....

Zaczęło się od tych ciuszków :-)